Een band die drie keer een titelloos album uitbrengt en belooft te stoppen als tegenstanders tien miljoen dollar bij elkaar brengen: Weezer is een apart slag.
Na en paar battles met veel machtsvertoon, weer eens een bescheiden aflevering dit keer. Martijn Vet en Freek Janssen vechten hier even en pein public uit welk nummer van Weezer het aller-, allerondergewaardeerdst is.
Keuze Freek Janssen: Pork and Beans
In Amerika is Weezer erg groot, in Nederland zijn met name twee liedjes bekend geworden: Buddy Holly – oe-wie-oe I go just like Buddy Holly – uit 1995 (bekend van de Happy Days-clip) en Island in the sun – hip hip – (bekend van Camping Life).
De carrière van Weezer kende veel ups en downs. In 2008 bracht de band een single uit die wat mij betreft het meest de andere liedjes overtrof. Het is een typisch Weezer-liedje, met een catchy bas-riff, een gevatte tekst met heel veel parodieën. Ook de videoclip is een grote compilatie van nagespeelde YouTube-fragmenten.
Op de een of andere manier is vooral de verwijzing naar Timbaland altijd bij me blijven hangen:
Everyone likes to dance
To a happy song
With a catchy chorus and beat
So they can sing along
Timbaland knows the way
To reach the top of the charts
Maybe if I work with him
I can perfect the art
Keuze Martijn Vet: Undone (The Sweater Song)
Pa-doem… Pam! Padoem-pam-poem-padam! Goede intro’s herken je uit duizenden. De eerste klappen doen het hem, maar ook de rest van het ruim 50 seconden durende intro van Weezers debuutsingle is de moeite waard. Een fijn, nonchalant, bijna monotoon gitaarloopje, lome bas, relaxte drum en wat studentikoos gekeuvel op de achtergrond over bandjes en bier, kortom, de belangrijke zaken des levens. “Take it easy, bro!”
Al even relaxt wordt de zang ingezet. Qua tekst gaat het nu meer de kant op van studentenpraat na vijf uur ’s nachts. Kortom, geen touw aan vast te knopen. Toch blijven we bij de les, omdat na het korte eerste couplet het refrein snel wordt ingezet met een licht overstuurde elektrische gitaar. Denk de Pixies, of Creep van Radiohead. Iets met het kapotmaken van een sweater. Whatever. Dit liedje moet het niet hebben van de diepzinnige tekst. Het is vooral een heerlijk feelgood-nummer, waarin de gitaar in het laatste deel nog flink tekeer mag gaan. En dat “Woo-ooo-woo” (24x) aan het einde, dat is tenminste een tekst waar we wat mee kunnen. Lekker meebrullen bijvoorbeeld. Merkwaardig dat de opvolger Buddy Holly een vrij grote hit werd en dat deze heerlijke single niet verder kwam dan het alternatieve circuit.
Geen officiële bijdrage aan deze battle, maar daardoor niet minder leuk om te lezen of te luisteren: de ode aan Getchoo van Weezer, van Johan Vogels op Nummer van de Dag.
Ondergewaardeerde Liedjes - een blog over muzikale pareltjes 
Moeilijk, moeilijk… Pork and Beans is ook geweldig. Buddy Holly vind ik ook leuk, maar Island in the Sun heb ik altijd een enorm suf nummer gevonden.
Beide nummers zijn koel, maar dat komt gewoon doordat Weezer koel is. Toch ga ik voor Hash Pipe, vanwege de Oeh
El Scorcho!
Pingback: 12 Onmisbare, ondergewaardeerde hoogtepunten van 2012 « Ondergewaardeerde Liedjes